Życie jest sztuką przyjaźni
Przyjaźń jest ideałem, do którego dążymy, ale również doświadczeniem
stanowiącym naszą własność. Pociągają nas dobre więzi, jednomyślność,
wspólne cele, powinowactwo z wyboru; nieustannie poszukujemy kogoś, kto
nas wysłucha, zrozumie, pocieszy, doradzi. Móc liczyć na przyjaciela to
jedna z największych aspiracji.
Czy zatem mówienie o przyjaźni jest dzisiaj prowokacją? Być może. Dla
mnie jawi się jako obowiązek i wyraz nadziei, z perspektywy jednostki
oraz zbiorowości. Pozwala odnaleźć kierunek pośród gmatwaniny uczuć i
sprzecznych myśli, które zamieszkują nasze serce oraz pamięć, a stamtąd
promieniują wokół.
Życie? To podróż ? moja, twoja, nasza. W drodze doświadczasz znoju
wędrówki. Nie szukając trudności znajdujesz je u twego boku ? to
historia i materiał na opowieści. Żywione nadzieje i oczekiwania często
przynoszą ulgę, zarówno gdy widzisz jasno cel, jak i gdy stawiasz
niepewne, zagubione kroki. Ciężka praca niekoniecznie zakłada
natychmiastową nagrodę bądź pociechę późniejszych sukcesów.
?Kiedy kogoś spotykasz, nie pytaj go skąd przychodzi, ale dokąd
zmierza?, mówił papież Jan XXIII.