Witkacy i reszta świata
'Witkacy tęskni, i ja tęsknię, do dawnych dobrych czasów, do wspólnot
niezakłamanych, pięknych indywidualności. A że czasy te nie wrócą, bo
nie można cofnąć kultury, to Witkacy przy pomocy sztuki właściwej i
sztuki życia uczy współczesnych dziwności. Powiedzmy więc, że nie gardzi
realnością a trwialnością, czyli kiczowatą formą istnienia i głupią
sztuką, która uczy głupiego, ograniczonego życia.'
Książka Tomasza Bocheńskiego 'Witkacy i reszta świata' stawia twórczość
Stanisława Ignacego Witkiewicza w nowej perspektywie ? wydobywając na
światło dzienne obszary aktywności intelektualnej i artystycznej do tej
pory zaniedbane, zapomniane, niedostrzeżone. Wyznacza tym samym nowy
horyzont odczytania twórczości innych twórców modernizmu, proponując
spojrzenie właśnie przez pryzmat twórczości Witkacego.
Jej celem jest pokazanie artysty włączającego się we wszystkie ważne
?spory? modernizmu: o tajemnicy i niewyrażalności, o ironii i
autoironii, o piekle współczesności, o roli artysty w społeczeństwie
masowym, o relacji wobec pokolenia ojców, o pojedynkach właściwych i
słownych, o normach obyczajowych.