Sonorystyka w twórczości kompozytorów polskich XX wieku
Prezentowana książka jest pierwszą próbą całościowego ujęcia zagadnień
związanych z problemem sonorystyki muzycznej, mającym kluczowe znaczenie
dla poznania dziejów polskiej twórczości muzycznej w XX wieku, a także
jej europejskich kontekstów. Objaśnia genezę, istotę, cechy i
konsekwencje tego zjawiska z historyczno-estetycznego oraz teoretyczno-
metodologicznego i analitycznego punktu widzenia.Pierwsza część zawiera
rozważania terminologiczne oraz zarys dziejów kompozytorskiego
zainteresowania brzmieniem od baroku do drugiej połowy XX wieku. W
odniesieniu do sonorystyki podejmuje także problematykę tzw. polskiej
szkoły kompozytorskiej lat 60. ubiegłego stulecia.W części drugiej
przedstawione są współczesne teorie brzmienia dzieła muzycznego i metod
jego analizy, ze szczególnym uwzględnieniem teorii sonologii muzycznej
stworzonej przez Józefa M. Chomińskiego. Trzecia część rozprawy dotyczy
autorskiej koncepcji analizy utworów sonorystycznych, zastosowanej do
badania wybranych dzieł kompozytorów polskich (K. Pendereckiego, H.M.
Góreckiego, W. Kilara, K. Serockiego, W. Szalonka, B. Schaeffera, W.
Kotońskiego, A. Dobrowolskiego, T. Sikorskiego). Bazuje ona na
wykorzystaniu trzech dopełniających się perspektyw wywiedzionych z
trzech typów źródeł: partytury, nagrania i spektrogramu utworu. Do
książki dołączona jest płyta CD, na której umieszczono najciekawsze
fragmenty spektrogramów nagrań analizowanych kompozycji w postaci
prezentacji multimedialnych.Publikacja adresowana jest przede wszystkim
do profesjonalistów: muzykologów, teoretyków muzyki i studentów tych
kierunków, ale z pewnością zwróci uwagę wszystkich zainteresowanych
muzyką XX wieku.