Kulturka

Przedziwne światy

Musi nieraz upłynąć sporo lat, by można spokojnie uświadomić sobie, jak
ważne było dla nas spotkanie kogoś, czyja rola mogła ograniczyć się
tylko do mniej lub bardziej udanego wypełnienia określonej funkcji
zawodowej, przewidzianej przez formalną relację student-wykładowca. I
nie jest wcale wyrazem zaniedbania ani skutkiem przypadku, ale raczej
przejawem jakiejś wyższej sprawiedliwości to, że im później budzi się
taka świadomość i związana z nią potrzeba wyrażenia wdzięczności, tym są
to doznania głębsze, bo wsparte już realiami własnego życia i pracy, a
więc w jakiejś mierze podobieństwa doświadczeń, przy całej ich czysto
ludzkiej niepowtarzalności. Zwłaszcza gdy rzecz dokonuje się w tym samym
miejscu i po wielokrotnym powtórzeniu, chociaż już w innej roli, tamtych
sytuacji sprzed lat - zapamiętanych i przemyślanych z perspektywy
własnych doświadczeń, nie tylko zawodowych.