Pogłos
Osiemnaście wierszy, trzy małe poematy prozą. Nowy tom Ewy Lipskiej to
dobrze znana, wciąż się odnawiająca, intensywna poezja, zapraszająca do
wielokrotnej lektury.
Tytułowy ?pogłos? to metafora powracającej uparcie przeszłości. To
zachęta do przemyślenia własnego życia, do spojrzenia raz jeszcze na
przestrzeń i czas egzystencji, na siebie i na innych. W Pogłosie nie
brak też wyjazdów, powrotów i ucieczek, nie brak przeszukiwania czasu i
przestrzeni, nie brak myśli o umieraniu. Zarazem jednak na plan pierwszy
wysuwa się miłość. Poetka mówi o niej po swojemu - oszczędnie i głęboko.
Są w tym tomie zdania i obrazy zasługujące na bardzo długie trwanie: o
życiu pięknym jak pożar, o śmierci, którą można zostawić jak psa przed
sklepem, o miłości, która jest jasnowidzem.