Poeta w służbie polityki. O Mickiewiczu w PRL i Goethem w NRD
Przedmiotem rozprawy są instytucje, aktorzy oraz mechanizmy zaangażowane w fundatorsko-stabilizujące procedury stanowienia nowej kolektywnej tożsamości politycznej, ujęte w porównawczym odwołaniu się, odpowiednio dla PRL i NRD, do dzieła oraz biografii Adama Mickiewicza i Johanna Wolfganga Goethego. Stąd symetria rządzi ułożeniem struktur rozdziałów każdej z trzech części pracy. Kategorią kluczową [?] jest instrumentalizacja ikon polskiej i niemieckiej literatury narodowej. Podkreślić jednak należy, że każda z tych ikon funkcjonowała (i nadal funkcjonuje) w różnych systemach referencyjnych: niemiecki odwołuje się do oświeceniowo-(neo)humanistycznych paradygmatów, polski natomiast ? romantycznego.