Kulturka

Paradoks płci Mężczyźni, kobiety i wyraźna luka w tożsamości płci - Susan Pinker

Artykuł z forum internetowego Zauważyłam, że znajomi, którzy mają synów, są zdumieni częstszymi u nich problemami z zachowaniem i zdrowiem. Są oni bardziej narażeni na syndrom nagłej śmierci łóżeczkowej, cztery razy częściej cierpią na autyzm i ADHD. Według analizy opublikowanej przez National Academy of Sciences ryzyko ich śmierci w pierwszym roku życia jest o 24 procent wyższe niż u dziewczynek. Mimo to zaniepokojone matki chłopców mogą się pocieszać, że ich synowie, którzy pokonają te wczesne przeszkody, w przyszłości będą zarabiać więcej, awansować wyżej w wybranym zawodzie oraz ogólnie dystansować swoje siostry już jako trzydziestoparolatkowie. To wcale nie oznacza jednak, że będą szczęśliwsi. Badania pokazują, że owi młodzi, zdolni mężczyźni będą znacznie bardziej przygnębieni niż ich bystre, pozornie wypadające poniżej swoich możliwości koleżanki. Ale cóż, rządzenie światem musi mieć swoją cenę. Dlaczego więc nasze zdolne córki nie wykorzystują swojego potencjału w karierze zawodowej? Czy powinnyśmy rzucić jeszcze paroma cegłami w szklany sufit? Najwyraźniej nie. Według nowej, kontrowersyjnej książki, szklany sufit nie istnieje. Kobiety same się ograniczają - nie dlatego, że nie są w stanie sprostać wyzwaniom na szczycie, ale dlatego, że po prostu tego nie chcą. Dziękuję, nie. W książce ''Sexual Paradox'', psycholog kliniczna Susan Pinker przekonuje, że udawanie, iż dziewczynki i chłopcy lub kobiety i mężczyźni są tacy sami, jest bezmyślne i nie służy żadnej z płci. Wbrew naszemu upartemu twierdzeniu, że mężczyźni i kobiety są identyczni - i naszej wierze, że przy podobnych szansach zawodowych będą zachowywać się tak samo - każdą z płci w istocie powodują odmienne motywacje i bardzo różnie reagują one na rywalizację. - Kiedy spytamy kobiety, czego oczekują od pracy, duży nacisk położą na jakość relacji w firmie i na współpracę z ludźmi, a nie na rzeczy materialne - twierdzi Pinker. - Zainteresowanie oraz możliwość wykazania się na jakimś polu są na ogół ważniejszymi czynnikami z punktu widzenia kobiet niż wyższe płace, bezpieczeństwo zatrudnienia czy premie. Zdobycie pozycji dającej władzę jest dla nich najniższym priorytetem. W swojej książce Pinker przytacza fascynujące wyniki izraelskich badań nad współzawodnictwem ośmiolatków startujących w biegach. Kiedy mierzono czas dzieciom, które biegły same na 40-metrowym odcinku, nie było wyraźnych różnic między płciami, a dziewczynki biegały równie szybko, jak chłopcy. Potem każde dziecko ustawiono w parze z innym, osiągającym porównywalne wyniki. Ścigając się z przeciwnikiem, chłopcy biegli szybciej, a dziewczynki wolniej. W ich przypadku liczyła się ponadto płeć przeciwnika. Dziewczynki osiągały gorsze wyniki, gdy rywalizowały z innymi dziewczynkami, a lepsze, gdy współzawodniczyły z chłopcami. Wnioski wypływające z tych badań mówią nam dużo o naszych postawach jako społeczeństwa. Czy musimy pokonać ten ''problem'' wzmagając ducha rywalizacji dziewcząt? A może powinniśmy hamow