Opowieści o Raju utraconym
Opowieści o Raju utraconym to książka, która nawiązuje do dyskursu o
literaturze iberoamerykańskiej prowadzonego w kontekście przemian
kulturowych związanych z procesami modernizującymi XX wieku. Przedmiotem
analizy jest problematyka kulturowa w hispanoamerykańskiej powieści o
selwie. Mimo wielkiej różnorodności interpretacji i propozycji
estetycznych wspólną jej cechą jest potrzeba demistyfikacji ?rajskiego?
stereotypu jako zakwestionowanie narracji eurocentrycznej. Literackie
obrazy selwy pokazują także te aspekty latynoamerykańskiej
nowoczesności, które wiążą się z miejscem wykluczenia społecznego i
kulturowego. Identyfikacja i wykluczenie, pojęcie granic i doświadczenie
Innego stanowią ramy problemowe lektury wybranych utworów.
Książka wkracza w samo sedno złożonej problematyki podejmowanej przez
współczesnych latynoskich pisarzy, a zarazem przykuwającej uwagę
badaczy. Autorka penetruje ów świat odważnie i stąpa po jego drogach i
bezdrożach pewnym krokiem, uzbrojona w aparaturę badawczą polskiej i
światowej teorii literatury, erudycję, a także umiejętność jasnego
tłumaczenia heterogenicznych, skomplikowanych zjawisk.
Z recenzji prof. dr. hab. Piotra Sawickiego