Okruchy zwierciadła
Marina Tarkowska stoi przed rozbitym lustrem pamięci i zbiera rozsypane
okruchy; pamięć jest kapryśna i nieprzewidywalna, nieraz mały przedmiot,
niewielka rodzinna pamiątka wyzwala fascynującą historię rodu.
Na tle rodziny Tarkowskich dwie postaci dominują.
Najważniejsze miejsce ma tu Andriej Tarkowski, brat autorki, kultowy
reżyser, jeden z najwybitniejszych twórców światowej kinematografii. To
wokół niego stale zataczają koła wspomnienia siostry, to jego osobowość
ogniskuje najważniejsze wydarzenia życia autorki. Mamy tu Andrieja
Tarkowskiego od strony niejako prywatnej. Dowiadujemy się o
okolicznościach jego narodzin, czytamy fragmenty ?Dziennika Dryla? ?
notatnika, prowadzonego przez rodziców tuż po przyjściu na świat syna,
odkrywamy historię miłości i pasji Andrieja, poznajemy prehistorię jego
filmów. Obcujemy z twórcą wielorako: w materii literackiej ? jako z
bohaterem wspomnień, ale i autorem listów, prób pisarskich, także w
niezwykle ciekawej warstwie ikonograficznej, pomieszczono tu wiele
ciekawych zdjęć.
Drugim bohaterem książki jest ojciec Mariny i Andrieja, znakomity poeta,
bardzo sławny w Rosji, a w Polsce niemal nieznany, Arsienij Tarkowski. Z
okruchów zwierciadła wyłania się pełen pasji, nietuzinkowy człowiek.
Jego portret nie jest wyidealizowany: córka opowiada o miłości ojca do
niej i Andrieja, ale także o tym, jak porzucił matkę i wiązał się z
kolejnymi wybrankami.