O niedogodności narodzin
O niedogodności, a nawet fatalności narodzin Emil Cioran (1911-1995), rumuńsko-francuski filozof, pisał w późnym okresie życia. Ksią żka ukazała się w 1973 roku. Aforystyczną formą przypomina Nietzschego, radykalnością nihilizmu znacznie go przewyższa. Cioran neguj ący wszelkie doczesne zaangażowanie z religijnym na czele krąży tu myślami wokół paradoksalnego ograniczenia wolności, jakim jest ży cie. Jak dawni katarzy i hinduiści widzi w zaistnieniu nieszczęście. Obraz życia jako ucieczki przed katastrofą narodzin pozwala mu roztoczyć wizję innej wolności niż ta, którą szczyci się cywilizowany świat. Filozofia zbudowana na neurozie autora może, jak się ok azuje, wyzwalać tych, którzy ją właściwie zrozumieją. Pośród współczesnych myślicieli Cioran nie ma sobie równych w skrajności prowo kacji, mizantropii i prześmiewczej, bezlitosnej demaskacji. Paradoksalnie przy tym jest to równie niedościgła filozofia ekstazy, zni esienia granic ja i roztopienia się w czasie sprzed narodzin.