Krytyka literacka i psychoanaliza
Niezwykła książka, która stanowi próbę rekonstrukcji, opisu i analizy zapomnianej polskiej tradycji badań z okresu dwudziestolecia m iędzywojennego, w której stosowano psychoanalizę do interpretacji literatury. Przedmiotem dociekań były wtedy różne indywidualności pisarskie. Interpretowano chętnie twórców romantycznych ? Byrona, Mickiewicza (wiersz Sen w Dreźnie), a najbardziej faworyzowanym obiektem anal izy była osoba i twórczość Juliusza Słowackiego. Interpretowano osobowość Żeromskiego. Książka usiłuje stworzyć pomost między przedw ojenną interpretacją psychoanalityczną a współczesnym zainteresowaniem teorią Freuda, które dzieli biała plama okresu powojennego, k iedy psychoanaliza była wiedzą zabronioną.