Huśtawka oddechu
'Prawda przeżytych i przecierpianych faktów staje się, w pryzmatycznym
odbiciu, prawdą poetycką. Jest to postulat Lessinga wobec dramatu, ale
obowiązujący również w opowiadaniu o tym, co potworne. Dramatyczność
wyłania się tu z pojedynczych dramatów duszy: strach, nadzieja,
rezygnacja, depresja, głód i pragnienie, bieda, zimno, upał,
wyczerpanie, marzenia, iluzje, zależność, ból, niesprawiedliwość,
cynizm, brak miłości, wycieńczenie, poszukiwanie oparcia (?) ? w często
groteskowym przerysowaniu doznania te oscylują między tragizmem a
komizmem. Wyłania się z nich obraz ludzkiej egzystencji. Huśtawka
oddechu jest więc parabolą egzystencji'.
Ulrich Bergmann
'Tak odważnego arcydzieła języka długo by szukać w literaturze
europejskiej naszych czasów'.
Karl-Markus Gauß, 'Süddeutsche Zeitung'
'Powieść polityczna napisana z wyjątkową psychologiczną subtelnością.
Pomaga pojąć punkt zerowy ludzkiej egzystencji'.
Stefana Sabin, 'Neue Zürcher Zeitung'
'Obozy są doświadczeniem granicznym, które z powodu jego odmienności
chętnie odkładamy do lamusa zbiorowej pamięci. Müller wydobywa je z tego
wyparcia, za pomocą wirtuozowskiego języka włącza do naszej kultury i
czyni dostępnym dla smutku'.
Ruth Klüger, 'Die Welt'