Historie oka
Oko było dla Leirisa, Artauda, Blanchota, a przede wszystkim Bataille?a
przedmiotem fascynującym i zarazem odrażającym, źródłem rozkoszy i
przerażenia ? prawdziwym obiektem sacrum. Jako symbol boskiego porządku
i rozumowego poznania stało się celem gwałtownych ataków, w których było
obserwowane, otwierane, tłamszone, ściskane, miażdżone, wywracane na
nice, wyłupywane, wtłaczane w różne mniej lub bardziej przystosowane do
tego miejsca, a także przypisywane rzeczom i tworom, u których znaleźć
się go nie spodziewano. Jednocześnie jednak ? stale zyskiwało na sile i
znaczeniu. Sytuując się na przecięciu literatury, sztuki, filozofii i
antropologii, Historie oka opowiadają o przemianach, jakie zaszły ?
głównie w pierwszej połowie XX wieku ? na płaszczyźnie ludzkiego
postrzegania, pisania o tym postrzeganiu i szerzej: myślenia o człowieku
i ludzkiej podmiotowości.