Kulturka

Godziny nadziei (seria Klasyka polskiego kina wojennego)

Wiosna 1945 roku. W małym miasteczku na ziemiach zachodnich wokół rezydencji rodowej baronów von Lyx, w której mieści się polski szpital polowy, zebrał się wielojęzyczny tłum. Są tu powracający do domów więźniowie obozów koncentracyjnych, robotnicy wywiezieni do pracy przymusowej do Niemiec, amerykańscy jeńcy. Młody Polak chce wziąć ślub z Włoszką. Młoda Rosjanka myje przy studni swe malutkie dziecko. Major polskiej armii przedwrześniowej cieszy się, że kapitan Wojska Polskiego nie jest Rosjaninem. Amerykanie tańczą sambę, która porywa cały ten różnojęzyczny tłum. Na chwilę ogarnia wszystkich radość. Za kilka dni wojna skończy się ostatecznie. Ludzie smakują pierwszych chwil wolności. Tymczasem w zamienionym na szpital pałacu trwa zabieg chirurgiczny. Dwoje lekarzy wojskowych operuje rannego. Nagle zza okna dochodzą głuche odgłosy salw artyleryjskich. Krople potu występują na czołach lekarzy, lecz nie decydują się przerwać operacji. Wkrótce okazuje się, że w pobliskim lesie stacjonuje niemiecki oddział pancerny pułkownika SS Nagla. Niemcy chcą przedrzeć się na Zachód. By tego dokonać, muszą przejść przez miasteczko, które leży na wąskim przesmyku między dwoma jeziorami.