Frykcje
Kolejna w Wydawnictwie Sic! powieść popularnego francuskiego pisarza, autora dobrze przyjętej przez krytykę i czytelników W stronę n iewinności (Sic! 2006). I tym razem głównym bohaterem jest mężczyzna: Frykcje są historią jego życia od czasu dojrzewania do pięćdzi esiątki. Powieść można czytać jako ''męską'' wersję Pianistki Elfriede Jelinek. Bohater, pochodzący z rozbitej rodziny, wychowany prze z matkę-alkoholiczkę, od której destrukcyjnego wpływu nie jest w stanie się wyzwolić, opowiada o sobie i innych, szczególnie kobieta ch, a chropowaty styl tej opowieści przywodzi na myśl jeżdżenie papierem ściernym po szkle. Stąd tytuł książki: według słownika ''fry kcja'' (łac. frictio) to 1. zabieg polegający na energicznym pocieraniu, powodujący przeniknięcie wcieranej substancji w skórę. 2. op ór powstający w wyniku zetknięcia dwóch ruchomych powierzchni. 3. przen. tarcia, konflikt między osobami. Ta książka to sok z Djiana, koncentrat przemocy, nieufności właściwej zranionym i udaremnionej czułości. Frykcje są jednocześnie bru talne i zmysłowe, klimatem zbliżone do 37°2 le matin, książki, która przyniosła autorowi sławę. Djian miał szczęście odnaleźć własny styl, zarazem potoczysty i zrytmizowany. Od czasu do czasu proste przywołanie oceanu, opustoszałej drogi albo czarnego aksamitu noc y nadaje mu nieco miękkości. Ale to się zaraz kończy ostrym cięciem. I oto w narożniku strony znajdujemy zakrwawioną koszulę? (Pierr e Vavasseur, ?Le Parisien?)