Kulturka

Dziecko w świecie edukacji

Książka Dziecko w świecie edukacji. Przykłady zajęć kompleksowych.
Bliżej integracji osoby i pedagogiki współbycia jest drugą częścią
publikacji Dziecko w świecie edukacji. Podstawy uczenia się
kompleksowego ? nowe kształty i wymiary edukacji o tym samym tytule
głównym, a zarazem XIX tomem serii ?Nauczyciele ? Nauczycielom?,
wydawanej od 1996 roku w Oficynie Wydawniczej ?Impuls?.
Wątek egzystencjalny, filozofia codzienności przenika całą nasza serię.
Bliskie nam są słowa Cypriana Kamila Norwida zawarte w Promethidionie:
Kto kocha, małe temu ogromnieje
i lada promyk rozbudza nadzieję.

W tomie tym jest wiele promyków i nadziei na lepszą edukację. Pierwsza
część (rozdziały I?II) to opowieść o sztuce uczenia się i zmaganiach
mających na celu ocalenie w ludziach współczesnych istoty
człowieczeństwa. Zostały tu także, jak wiele znaczeń mieści się w słowie
?pomiędzy?. Tworzy ono przestrzenie obojętne, wrogie, życzliwe, pełne
nadziei. Bywa niekiedy wytrychem, ale częściej kluczem do serc i umysłów
innego człowieka, do dziecięcej wrażliwości.
Dalsza część główna (rozdziały III?VI) przybliża życzliwe przestrzenie
interpersonalne współtworzone wraz z uczniami w kompleksowej edukacji w
szkole podstawowej, gimnazjum, liceum i na uniwersytecie. Ukazano, że
dzięki różnorodnym, a zarazem innowacyjnym działaniom najbardziej z
pozoru przeciętna szkoła, może stać się przestrzenią tworzenia kultury.
Uzasadniono również, że innowacyjnie prowadzona edukacja kompleksowa nie
tylko dostarcza uczniom wiedzy przedmiotowej, strategicznej i
autokreacyjnej, lecz także pobudza rożne sfery aktywności. Bywa źródłem
fascynacji, radości i poszukiwania sensów życia oraz wartości
wykonywanej pracy.

Problemy te przybliża ostatni rozdział o pedagogice współbycia, która
jest odmianą personalizmu, a zarazem rezultatem kompleksowych działań.
Działaniom tym towarzyszy tworzenie systemu norm i kryteriów ocen przy
współudziale uczniów, systemu przekształcającego się w samoocenę, będącą
podstawą uczenia się przez całe życie. W tym rozdziale omówione zostały
różnorodne przestrzenie interpersonalne: przestrzeń intelektualna,
mentalna, światopoglądowa, emocjonalna, terapeutyczna i autokreacyjna
(metaprzestrzeń). Stanowią one syntezę integracji osoby wychowanka.

• author: Bronisława Dymara