Dusza czyśćcowa
Stanisław Grochowiak ma swoją dobrą i złą legendę. Dobra ukazuje go jako
niekwestionowanego przywódcę pokolenia Współczesności, charyzmatycznego
redaktora naczelnego, opiekuna młodych poetów, człowieka renesansu,
wybitnego twórcę, wspaniałego przyjaciela. Zła mówi o jego chorobie
alkoholowej, manieryczności i sztucznych stylizacjach jego wierszy,
wygórowanych ambicjach pisarza i żądzy władzy, koniunkturalizmie. We
wspomnieniach występuje raz jako człowiek, którego karierę zwichnięto w
szczytowym jej momencie, raz jako ?pieszczoch władzy?.
Niniejsza książka próbuje przybliżyć postać wybitnego polskiego poety,
który ? pomimo uznanej przez historyków literatury wartości jego dzieła
? przebywa nadal w ?literackim czyśćcu?.
Wśród autorów zamieszczonych w książce wspomnień znajdują się
przyjaciele-pisarze, postaci reprezentujące środowisko artystyczne lat
60. i 70. oraz osoby związane z Grochowiakiem więzami rodzinnymi i
emocjonalnymi. Wymieńmy kilka nazwisk: Roman Śliwonik, Ernest Bryll,
Jerzy Krzysztoń, Marek Nowakowski, Erazm Ciołek, Anna Grochowiak,
Andrzej Gronczewski.
Prezentowany tom przynosi zarówno złożony wielobarwny portret Stanisława
Grochowiaka, jak i portret zbiorowy pokolenia twórców debiutujących
około 1956 roku.
Książka ta nie jest ? i nie miała być ? pomnikiem Stanisława
Grochowiaka. Nie ułatwi też prostych ocen pisarza. Jej największymi
zaletami wydają się niepewność sądu i pytania, jakie pozostają po
lekturze.