Duchy i dusze
O 'Krainie lenistwa' Marian Stala pisał: 'Wojdyło jest niewątpliwie poetą dystansu, świadomie dozowanej i tonowanej ironii. Nie lubi gwałtownych efektów, ostrych jakości, krańcowych emocji. () Jest poetą skupienia. Skupienia, które nie odcina od świata i pozwala l epiej dostrzec jego niejednoznaczność, złożoność, wielokształtność '. Słowa te zachowały swą aktualność także w odniesieniu do najno wszych wierszy Wojdyły - choć z czasem więcej w jego poezji drapieżności, śladów dramatycznego zmagania się z dylematami wiary i zwą tpienia. Dochodzą także do głosu jakości nowe: z jednej strony - podskórne napięcie wyobraźni, wrażliwość na doznania zmysłowe (takż e erotyczne), z drugiej - poczucie humoru i wyczulenie na czający się w szczelinach rzeczywistości absurd.