Książka przynosi zgodnie z paviciowską tradycją, wiele odświeżających konceptów filozoficznych, będąc literaturą piękną najwyższej półki. To książka w równej mierze tajemnicza, co ważna. Sam autor określa ją mianem najistotniejszej i najdojrzalszej powieści swego życia, swoistej summy i testamentu twórczego.