Kulturka

Człowiek w nauce współczesnej

W sierpniu 1983 roku w letniej rezydencji Jana Pawia II zebrała się po raz pierwszy Rada Naukowa powstałego rok wcześniej Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. Jan Paweł II patronował temu - założonemu przez Józefa Tischnera i przeze mnie - Instytutowi; popierał także nasz zamiar, by instytut pozostał niezależny od wszelkich wyznań, ideologii czy opcji politycznych. Wyrazem papieskiego poparcia było właśnie zaproszenie naszej Rady Naukowej -gromadzącej wielu najwybitniejszych humanistów na świecie: katolików, protestantów, żydów, bezwyznaniowych - na trzydniowe letnie kolokwium w Castel Gandolfo. Nigdy jeszcze tak różnorodna grupa uczonych nie zebrała się wokół papieża na tego rodzaju sympozjum. Byli tam Hans-Georg Gadamer, Leszek Kołakowski, Emmanuel Levinas, Paul Ricoeur, Charles Taylor, Cari-Friedrich von Weizsacker, wybitny niemiecki teoretyk prawa i sędzia Sądu Konstytucyjnego Ernst-Woifgang Bockenforde, wielki matematyk Rene Thom, znakomity teolog protestancki Gerhard Ebeling, sławny francuski historyk Emmanuel Le Roy Ladurie, z polskich uczonych Aleksander Gieysztor, Jacek Woźniakowski i oczywiście Józef Tischner oraz inni, nie mniej wybitni. Tematem byt ?Człowiek w nauce współczesnej''. W ten sposób rozpoczęła się tradycja ?Rozmów w Castel Gandolfo''. Krzysztof Michalski