Kulturka

Chamowo

Prozatorskie zapiski Mirona Białoszewskiego pochodzą z okresu od czerwca
1975 roku do czerwca roku 1976. Obszerne fragmenty tej prozy miały być
początkowo opublikowane w tomie Rozkurz. Książka ta jednak w efekcie
została rozbudowana o inne części składowe, część zatytułowana Chamowo
stała się jedynie esencjonalną pigułką, zwięzłym wyciągiem z owych
dziennikowych zapisów. Całość pozostała w wydawnictwie, ?do druku po
śmierci?, jak mówił autor.
Rok 1975 to istotny okres w życiu poety. Po przebytym pod koniec
1974 roku zawale serca wiele czasu spędza on w szpitalu i sanatoriach. W
połowie 1975 roku wyprowadza się ze swego ?starego gniazda?, mieszkania
na placu Dąbrowskiego, i zamieszkuje na 9. piętrze nowo powstałego
mrówkowca, wielkiego bloku na peryferiach Saskiej Kępy zwanych przez
dawniejszych mieszkańców dzielnicy Chamowem.
Nowe miejsce przynosi eksplozję twórczą; po latach ?życia na leżąco?
poeta zaczyna chodzić. Odwiedza zaprzyjaźnionych ludzi i miejsca w
lewobrzeżnej Warszawie; wiele też spaceruje po prawej stronie Wisły.
Stara się ją poznać, oswoić i polubić. Z wielką ciekawością obserwuje i
notuje to, co dla niej specyficzne. Życie ?blokowego pustelnika? bywa
także bardzo męczące.
Niezwykły dokument zapisywany chwila po chwili, krok po kroku, ?tu i
teraz?. Życie w tamtych czasach na pograniczu miasta i peryferii powraca
do nas podczas lektury w całej swej niepowtarzalności, w nieustannym
stawaniu się i zanikaniu.

• author: Miron Białoszewski